İSLAMİ BİLGİLER NAMAZ İLMİHAL BİLGİLERİ MEZHEP CANLI TV MÜBAREK GÜN VE GECELER HADİS NAMAZ KURAN-I KERİM DİNLEPEYGAMBERLER HAYATI NAZAR BESMELENİN FAZİLETİ CİNLER NASİH
Resulullah efendimizin isimleri
Resulullah efendimizin isimleri
Sual: Peygamber efendimizin çok isminin olduğunu duydum,
bunlar nelerdir?
CEVAP
Muhammed aleyhisselamın 400’e yakın ismi Mevahib-i
ledünniyye'de vardır. Bunlardan bir kısmının manası alfabetik olarak
kısaca şöyle:
Abdullah: Allah’ın kulu.
Âbid: Kulluk eden, ibadet eden.
Âdil: Adaletli, doğru, doğruluktan, haktan ayrılmayan.
Ahmed: En çok övülmüş, sevilmiş.
Ahsen: En güzel.
Alî: Çok yüce.
Âlim: Bilgin, bilen.
Allâme: Çok bilgili.
Âmil: İşleyici; iş ve hareket adamı.
Aziz: Çok yüce, çok şerefli.
Beşîr: Müjdeleyici.
Burhan: Sağlam delil.
Cebbâr: Kahredici, galip.
Cevâd: Cömert.
Ecved: En iyi, en cömert.
Ekrem: En şerefli.
Emin: Doğru ve güvenilir.
Fadlullah: Allah’ın ihsanı, fazlı.
Fâruk: Hakkı ve bâtılı ayıran.
Fettâh: Yoldaki engelleri kaldıran.
Gâlip: Hâkim ve üstün.
Gani: Zengin.
Habib: Sevgili, çok sevilen.
Hâdî: Doğru yola götüren
.
Hâfiz: Muhafaza edici.
Halîl: Dost.
Halîm: Yumuşak huylu.
Hâlis: Saf, temiz.
Hâmid: Hamd edici, övücü.
Hammâd: Çok hamd eden.
Hanîf: Hakikate sımsıkı sarılan.
Kamer: Ay.
Kayyim: Görüp gözeten.
Kerîm: Çok cömert, çok şerefli.
Mâcid: Yüce ve şerefli.
Mahmûd: Övülen.
Mansûr: Zafere kavuşmuş.
Masûm: Suçsuz, günahsız.
Medenî: Şehirli, bilgili ve görgülü.
Mehdî: Hidâyet eden, doğru yola ileten.
Mekkî: Mekkeli.
Merhûm: Rahmetle bezenmiş.
Mes'ud: Mutlu.
Metîn: Sağlam, özü ve sözü doğru, itimat edilir.
Muallim: Öğretici.
Muhammed: Yerde ve gökte çok övülen.
Muktefâ: Peşinden gidilen.
Muslih: Islah edici ve düzene koyucu.
Mustafa: Çok arınmış.
Mutî: Hakka itaat eden.
Mu'tî: Veren, ihsan eden.
Muzaffer: Zafer kazanan, üstün.
Mübârek: Uğurlu, hayırlı, bereketli, feyzli.
Müctebâ: Seçilmiş.
Mükerrem: Şerefli, yüce, aziz, hürmet ve tâzime erişmiş.
Müktefî: İktifâ eden.
Münîr: Nurlandıran, aydınlatan.
Mürsel: Elçilikle gönderilmiş.
Mürtezâ: Beğenilmiş, seçilmiş.
Müstakîm: Doğru yolda olan.
Müşâvir: Kendisine danışılan.
Nakî: Çok temiz.
Nakîb: Halkın iyisi, kavmin en seçkini.
Nâsih: Öğüt veren.
Nâtık: Konuşan, nutuk veren.
Nebî: Peygamber.
Neciyyullah: Allah’ın sırdaşı.
Necm: Yıldız.
Nesîb: Asîl, temiz soydan gelen.
Nezîr: Uyarıcı, korkutucu.
Nimet: İyilik, dirlik ve mutluluk.
Nûr: Işık, aydınlık.
Râfi: Yükselten.
Ragıb: Rağbet eden, isteyen.
Rahîm: Müminleri çok seven, acıyan.
Râzî: Kabul eden, hoşnut olan.
Resûl: Elçi.
Reşîd: Akıllı, olgun, iyi yola götürücü.
Saîd: Mutlu.
Sâbir: Sabreden, güçlüklere dayanan.
Sadullah: Allah’ın mübarek kulu.
Sâdık: Doğru olan, gerçekçi.
Saffet: Arınmış, seçkin.
Sâhib: Mâlik, arkadaş; sohbet edici.
Sâlih: İyi ve güzel huylu.
Selâm: Noksan ve ayıptan emin.
Seyfullah: Allah’ın kılıcı.
Seyyid: Efendi.
Şâfi: Şefaat edici.
Şâkir: Şükredici.
Şems: Güneş.
Tâhâ: Kur'an-ı kerimdeki rümuz ismi.
Tâhir: Çok temiz.
Takî: Haramlardan kaçınan.
Tayyib: Helâl, temiz, güzel, hoş.
Vâfi: Sözünde duran, sözünün eri.
Vâiz: Nasihat eden.
Vâsıl: Kulu Rabbine ulaştıran.
Velî: Veli, sahip, dost.
Yasîn: Gerçek insan, insan-ı kâmil.
Zâhid: Masivadan yüz çeviren.
Zâkir: Allah’ı çok anan.
Zeki: Temiz, akıllı.
Resulullah’ın has ismi
Sual: Kur’an-ı kerimde, Muhammed ismi geçen âyetlerin
mealleri nasıldır?
CEVAP
Muhammed [aleyhisselam] ism-i şerifinin geçtiği âyet-i
kerimelerin mealleri şöyledir:
(Muhammed [aleyhisselam] ancak bir resuldür. Ondan önce
birçok resuller gelip geçmiştir. Şimdi o ölür veya öldürülürse,
siz ardınıza dönecek misiniz [dininizi bırakıp savaştan kaçacak
mısınız]? Böyle yapan, elbette Allah’a bir zarar veremez, fakat
şükredip sabredenlere, Allah elbette mükâfat verecektir.) [Al-i
İmran 144]
(Muhammed [aleyhisselam, kendi sulbünden olmayan]
erkeklerinizden hiçbirinin babası değildir. O, Allah’ın Resulü ve
nebilerin sonuncusudur.) [Ahzab 40]
(İman edip salih amel işleyenlerin ve Rableri tarafından bir
gerçek olarak Muhammed [aleyhisselama] indirilen kitaba
inananların kötülüklerini Allah örter ve durumlarını düzeltir.)
[Muhammed 2]
(Muhammed [aleyhisselam] Allah’ın elçisidir. Onunla birlikte
olanlar [Eshab-ı kiram], kâfirlere karşı çetin [ve metin], kendi
aralarında merhametlidir. Onları rükû ve secde hâlinde [namaz
kıldıklarını], Allah’ın fazlını ve rızasını kazanmaya çalıştıklarını
görürsün. Yüzlerinde secdelerin izinden nişanları vardır [yüzleri
nurludur]. Bu, onların Tevrat’taki vasıflarıdır. İncil’deki vasıfları
da şöyledir: Onlar [Eshab-ı kiram], filizlenmiş, gittikçe onu
kuvvetlendirerek kalınlaşmış, gövdesi üzerine dikilmiş,
ekicilerin hoşuna giden ekine benzerler. Allahü teâlâ, böylece
onları [Eshab-ı kiramı] çoğaltıp güçlendirmekle, kâfirleri
öfkelendirdi. İman edip salih amel işleyenleri mağfiret edip,
onlara [Eshab-ı kirama] büyük ecir vereceğini vadetti.) [Fetih 29]
Yukarıda da görüldüğü gibi Allahü teâlâ, bütün peygamberlere
(Yâ Âdem, Yâ Musa, Yâ İsa) diyerek ismiyle hitap ederken,
Peygamber efendimize o şekilde ismiyle hitap etmemiştir.
Muhammed aleyhisselama, (Ya eyyühennebiyyu, ya eyyüherresul)
diyor, Resulüm, Habibim gibi güzel sıfatlarla anıyor.
İslam âlimleri buyuruyor ki: Kur’an-ı kerimi okurken, Peygamber
efendimizin ismi geçince, hemen o mübarek ismi sevgiyle, saygıyla
öpen Müslüman, çok nimete kavuşur.
Kur’an-ı kerimde, Allah’ın ve meleklerin Resulullah’a salât ettiği
bildiriliyor, müminlerin de salevat getirmeleri emrediliyor. Bu emre
uyarak salevat getirme nimetine kavuşmaya çalışmalıdır.
Dua kahramanı
Sual: (Allah için, sahi, fakih, tanrı; Peygamberimiz için, dua
kahramanı, namazcı, oruç yiğidi gibi sözler söylemenin mahzuru
olmadığını düşünüyorum) denebilir mi?
CEVAP
Allahü teâlânın isimleri tevkîfîdir. Yani, İslamiyet’te bildirilen
isimleri söylemek caiz olup, bunlardan başkasını söylemek caiz
değildir. Ne kadar kâmil, güzel isim olsa da, söylenmez. Cevâd
denir, çünkü İslamiyet, Cevâd demektedir, fakat yine cömert
manasında olan sahî ismi söylenemez; çünkü İslamiyet Ona sahî
dememiştir. (Mektubat-ı Rabbani 2/67)
Allahü teâlâya âlim denir; fakat âlim demek olan fakih denmez,
çünkü İslamiyet, Allahü teâlâya fakih dememiştir. (S. Ebediyye)
Bunun gibi, Allah ismi yerine, tanrı demek caiz değildir; çünkü
tanrı, ilah, mabud demektir. Mesela, Hintlilerin tanrıları inektir
denilmektedir. (Birdir Allah, Ondan başka tanrı yok) denebilir. Başka
dillerdeki Dieu, Gott ve God kelimeleri de, ilah, mabud manasına
kullanılabilir. Allah ismi yerine kullanılamaz.
Resulullaha verilecek unvanları da dinimiz bildirmiştir. İnsanlar
kendi kafasına göre unvan veremez. Herkes kafasına göre övgü
yapamaz. Dua kahramanı, namazcı, oruç yiğidi gibi tabirler de
uygun olmaz.
(Düşünüyorum) sözü de çok yanlıştır. Bizim sözümüz dinde
senet midir de, bizim düşüncemiz bir işe yarasın? Dinde, dört delilin
haricindekilerin hiç önemi yoktur. O öyle düşünüyorsa, bir başkası
da başka türlü düşünür. O zaman düşünce yığını olur, ortada din
kalmaz. Onun için muteber din âlimlerinin kitaplarından alınmayan
yazılara itibar etmemelidir.
Bugün 172325 ziyaretçi (516342 klik) kişi burdaydı!
